21 Nisan 2010 Çarşamba

Miyase'nin Kuzuları


Hayvanlar üzerinden anlatılan bir toplumun yansıması.
Çağdaş bir George Orwell yorumu gibi.
" En şişman vardır, en uzun vardır, ama hiç kimse en akıllı değildir."

"Kendimizi kavrayamazsak kendimizi yiyoruz, birbirimizi kavrayamazsak birbirimizi..."
"Hayvanların bu dünyayı bizim kadar anlayamadıklarını düşünürüz, peki biz olup bitenin ne kadarını anlıyoruz? Anladığımızı sanıyoruz, anlamaya çalışıyoruz, ama ne kadar anlıyoruz?"

"Beklenmedik şeyler, en çok onu beklemeyenleri etkiler."

"..kanılar kanıt değildir."

"Aşk iki kişilik bir iştir, ama eziyeti tek başına çekilir. Aşk kalpte başlar, ancak akılda sürmelidir. Aşka akıl el vermezse aşkın ateşi kaybolur. Sevmeye başlamak yürek işidir. Ama sevmeyi sürdürmek akıl ister."

"Psikologlar aşktan anlamazlar, aşıkların niçin aşık olduklarını, aşkın altındaki düşünceleri bulup aşkı öldürürler. Bu yüzden aşıklar filozoflara gitmeliler. Sadece aşık olamayanlar, niçin aşık olamadıklarını öğrenmek için psikologlara gitmeli."

"Ateşi ateşle yakmak gibi, öfkeyi öfkeyle mi söndürmeli?"

"En altta üstü örtülü halde korkularımız vardır içimizde. Korkular, yukarıya, yeryüzüne ve yüzümüze öfke halinde çıkar gürültüyle. Öfke duygusu doğaldır, öfkeyi ifade şeklimiz dert açar başımıza. Öfkemizi düzgün ifade etmeyi öğrenebiliriz sonuçta."

"Hiçbir kuyu ipinizden daha derin değildir."

"Öfke kusmak bir hazımsızlık işareti. Kustuğunuz öfkeyi bir daha yiyemezsiniz çünkü."

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...